Co prawda nie jest to nowość na rynku książkowym, bo lektura pojawiła się już w 2005 roku. Jednak nie sposób jej ominąć, zwłaszcza czytelnikom interesującym się sprawami krajów arabskich. Książka – wydawałoby się – banał, głównym wątkiem jest wątek miłosny. 4 dziewczyny wysyłają do siebie maile, kontaktują się poprzez forum i przedstawiają swoje historie…

Każda z nich przedstawia swoją historię, swój punkt widzenia, swoje poglądy i sposób na życie. I wydawałoby się, że jest to kolejna historia miłosna jakich wiele. Nie zapominajmy jednak, że kobiety z Arabii Saudyjskiej nie mają takiego życia jak my. Ich świat to 99% zakazów i ograniczeń. Miłość jest ukryta niejako w podziemiu – kobiety nie mają prawa się z nią obnosić. W książce ukazana jest siła, nie wiary i religii, ale tradycji. To z nią wiąże się najwięcej zakazów.

W książce przedstawione są ograniczenia narzucane, nie jak wiele z nas sądzi - przez mężczyzn, ale przez starsze kobiety – babcie, matki i ciotki. Nowoczesne dziewczyny muszą ukrywać swoją naturę i miłość. Są pobożne, modlą się, czytają Koran, ale to tradycja ogranicza ich przed ukazywaniem swoich uczuć i pragnień.

„W książce doskonale zostało oddane rozdwojenie, w którym żyją młode arabskie kobiety – z jednej strony ich konserwatywne, arabskie społeczeństwo i zwyczaje, wymagające noszenia abai i hidżabu oraz wychodzenia w towarzystwie innych kobiet lub mężczyzn – opiekunów, z drugiej – podczas wyjazdów za granicę – całkowita samodzielność, swobodny ubiór, możliwość rozmowy z kobietami i mężczyznami, z jednoczesnym pilnowaniem się, by nie zachować się nieodpowiednio, zwłaszcza w obecności mężczyzn – rodaków, którzy nie puściliby tego płazem. Dziewczyny z jednej strony są skromne i kochają arabską kulturę, z drugiej – chętnie podróżują, czytają dzieła Freuda na temat seksualności (przywiezione z Libanu), ubierają się w sieciowych sklepach z markową odzieżą amerykańską, wtrącają zwroty angielskie i oglądają „Seks w wielkim mieście” (którego arabską wersją wydaje się być właśnie opisywana tu powieść).” (cytat: lubimyczytać.pl)